ما هیچ ما نگاه..

دکتر حسین گودرزی در گفتگوی اختصاصی با خبرنگار میرملاس نو، در خصوص وضعیت اقتصاد در لرستان بیان کرد: به نظر باید از این سوال شروع کنیم که چرا علیرغم اجرای برنامه های متعدد توسعه، پیش و پس از انقلاب اسلامی استان لرستان با وجود برخورداری از مزیت های فراوان برای توسعه یافتگی، در قعر جدول و یا جز استان های کم برخوردار قرار دارد؟

وی افزود: در واقع بیش و پیش از هرکس ما اهالی لرستان باید به این سوال پاسخ دهیم که چرا استان ما در شاخص های توسعه در زمره ی استان های آخر و قعر جدولی قرار دارد؟ با این حال که می دانیم لرستان از نظر سابقه ی تمدنی و زیست چند هزارساله، امکانات فراوان (نظیر آب و بارش فراوان، زمین ها و کشاورزی خوب، معادن،گردشگری،دام،آبزیان و…) و مواردی از این دست از برخوردارترین استان ها می باشد.

گودرزی عنوان کرد: طبیعی است که باید ریشه یابی این مشکلات و وضعیت را از طریق مطالعات علمی انجام داد و نمی توان در قالب نگاه سطحی و گذرا بخصوص  نگاه سیاسی به این موضوع جواب داد. به عبارت دیگر باید به ریشه های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و مدیریتی منطقه توجه ویژه کرد.

نماینده منتخب مردم دورود و ازنا در مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: در مطالعه ای که در کشور راجع به علل در جا زدن و عدم رشد استان های اقماری و کمتر توسعه یافته صورت گرفته چند فرضیه مطرح شده است؛ یک فرضیه اینکه عنایت حکومت مرکزی نسبت به چنین مناطقی کمتر است و خواسته یا ناخواسته عنایتی به چنین مناطقی وجود ندارد. فرضیه دوم این بوده است که نخبگان و فرهیختگان این مناطق نتوانسته اند برنامه های لازم و کافی برای توسعه مناطقشان تدوین کنند و در پایتخت و در مراکز تصمیم سازی و تصمیم گیری به تصویب برسانند، فرضیه سوم این بوده است که فضای فرهنگی آن مناطق مهیای توسعه یافتگی نیست، یعنی فرهنگ اقتصادی، اجتماعی و بخش های مختلف جامعه مهیای استفاده از ظرفیت ها نیست و فرضیه چهارم که در آن تحقیق صورت گرفته، این است که در مراکز تصمیم سازی و تصمیم گیری کلان کشور افراد نخبه ی اهل آن استان ها بسیار کم فروغ و یا نایاب هستند.

وی تصریح کرد: اگرچه مطالعه ی دقیقی در مورد توسعه در لرستان نداشته ایم اما می توانیم از این ۴ فرضیه استفاده کنیم و ببینیم کدام یک از این فرضیه ها در مورد استان قابل توصیف بوده و عامل یا عواملی برای عدم توسعه یافتگی ما می باشد؛ به نظر بنده ما نمی توانیم به طور کلی بحثی را تحت این عنوان که حکومت مرکزی و کشور در حوزه ی لرستان و مناطق لرنشین نگاه بدبینانه ای دارند مطرح کنیم و این فرضیه به طور کلی منتفی است.

گودرزی با بیان اینکه اگر چه عدالت توزیعی در کشور ما مخدوش است اما در واقع عمدی در اینکه فلان استان، فلان قوم، فلان گروه، فلان پاره فرهنگ یا اقلیم خاص نیاز به توسعه ندارد، بخصوص بعد از انقلاب شکوهمند اسلامی، در مرکز ابدا وجود ندارد، ادامه داد: باید فرضیه های دیگر را بررسی کنیم؛ به نظر بنده، اولا نخبگان و فرهیختگان لر و لرستانی بخصوص در مراکز تصمیم گیری کشور کم فروغ اندو بالاتر از آن این است که کار تشکیلاتی و جمعی ندارند، به عنوان مثال همین مجمع نمایندگان لرستان که ۹ نفر هستند و قابلیت های زیادی دارند و قانون برای آن ها اختیارات زیادی قائل شده است چرا نتوانسته اند در کنار هم قرار بگیرند و برای کارهای زیرساختی لرستان طرح ارائه بدهند و از وزارتخانه ها و سازمان ها بخواهند کار کلی برای توسعه استان انجام بگیرد؟

وی اضافه کرد: علاوه بر این سازمان های مردم نهاد، NGOها، گروه های فکری، جنبش ها و جریان های مختلف فرهنگی، اجتماعی، علمی و پژوهشی که می توانند موید مدیران دولتی باشند، برای پیشرفت منطقه چقدر برای توسعه لرستان مطالعه کرده اند؟ چقدر توانسته اند در مجلات علمی-پژوهشی و مراکز مختلف بحث، نشست و هم اندیشی داشته باشند؟ دانشگاه های ما چقدر برای آسیب شناسی توسعه در لرستان و راهکارهای آن کار کرده اند؟ چه میزان بودجه برای مطالعه ی زمینه های توسعه اختصاص داده ایم و چقدر رایزنی کرده ایم؟

گودرزی افزود: بنابراین به نظر می آید که مجموعه ی نظام فرهیختگی و نخبگان ما، چه نخبگان معطوف به قدرت و چه فرهیختگان دانشگاهی و چه NGOها و غیره تلاش بایسته ای حداقل برای شناساندن ظرفیت ها در سطح کشور نداشته اند.

نماینده منتخب مردم دورود و ازنا در مجلس شورای اسلامی بیان کرد:  از جهت دیگر به نظر می آید یکی از عوامل مهم زمین گیر شدن استان ما از نظر توسعه یافتگی و جا ماندن آن و ماندن در قعر جدول در ۶۰ سال اخیر، عدم پایبندی به کار و تلاش جمعی است.

وی با بیان اینکه در حال حاضر در آرایش فعلی مدیریت یک عدم توازن وجود داردو شاید بتوان گفت یک تبعیض آشکار متاثر از نظام طایفه ای حاکم بر لرستان که پیشینه ی طولانی دارد در مدیریت استان مشهود است، تصریح کرد: بنابراین می بینیم که در میان بالغ بر هفتاد اداره کل استان لرستان از دو شهر دورود و ازنا که قریب به ۲۵درصد جمعیت استان را به خود اختصاص داده اند، حتی یک مدیرکل منصوب نشده است بلکه مدیران این دو شهرستان هم قریب به اتفاق از جاهای خاص دیگر آمده اند. بالاتر از آن ردیف های شغلی که در این شهرستان ها ایجاد شده است، باز قریب به اتفاق از جاهای دیگر می آیند، پست را تصاحب می کنند و در اندک زمانی به زادگاه خود بازمی گردند.

گودرزی ادامه داد: این نشان از یک وضعیت بسیار نامناسب در مدیریت و توزیع فرصت ها و امکانات در استان دارد. یعنی یک نگاه خاص در مرکز استان حاکم است که توسعه ی پایدار، توسعه ی متوازن و توسعه ی بر محور مزیت ها در مناطق را دنبال نمی کند بلکه یک نگاه فرصت خواهانه و فرصت طلبانه برای استفاده از این مواهب، پست ها، مدیریت ها، بودجه و امکانات و مشاغل را دنبال می کند که این نشان می دهدما در مسیر توسعه قرار نداریم.

وی با بیان اینکه آخرین عاملی که می توانم بگویم بحث فرهنگی است، گفت: فرهنگ اقتصادی ما هنوز تا حد زیادی در بخش هایی از استان متاثر از نظام سنتی، قبیله ای و اقتصاد معیشتی است. در اقتصاد معیشتی محور، در واقع هر خانوار و هر فرد به معیشت سالانه خود نگاه می کند و وقتی احساس برخورداری کرد و رزق و روزی سال خود را تامین دانست دیگر دست از کار می کشد، به عبارتی دیگر افق و چشم انداز اقتصادی هر خانوار معیشت و تامین معیشت سالانه آن است.

گودرزی اضافه کرد: در چنین فرهنگ اقتصادی طبیعتا زمینه ای برای سرمایه گذاری و توسعه و همچنین علایقی برای آن وجود ندارد؛ به عنوان مثال یک کشاورز همین که محصول سالانه خود را تامین کرد و یک دامدار زمانی که دانست فروش گوسفند و زاد و ولد سالانه آن می تواند اقتصاد و معیشت سال او را تامین کند احساس بی نیازی و استقلال می کند.

نماینده منتخب مردم دورود و ازنا در مجلس شورای اسلامی اظهار کرد: بنابراین ما می بینیم حرکت مردمی نمایانی هم در جهت عبور از این عقب افتادگی ها صورت نمی گیرد، یعنی گویا مردم هم راضی هستند و طلبی ندارند؛ به عبارت دیگر، احساس نا بسامانی، عقب افتادگی و فقر نمی کنند. بدین جهت مطالبه گر هم نیستند که چرا اینچنین است و آنچنان! انگار که ما به این وضعیت و حالت ها راضی هستیم.

وی خاطرنشان کرد: مضاف بر این ۴ فرضیه، می توان به نداشتن برنامه در حوزه مدیریت استان هم اشاره کرد. به عنوان مثال، خیلی دور از ذهن نیست که در مناطق کشاورزی ما که استعداد فراوانی هم در این زمینه داریم در واقع هنوز هیچ صنعت کشاورزی وجود ندارد؛ صنایع تبدیلی و صنایع مکمل در حوزه کشاورزی، دام و شیلات برای ایجاد ارزش افزوده در این محصولات به وجود نیامده است. آیا این کار پیچیده ای است که به ذهن مدیران ما نمی رسد؟ به نظر نمی رسد اینچنین باشد، بلکه به نظر می رسد مدیران برنامه ی مشخصی برای این امور ندارند و اگر هم داشته باشند باید حرکتی در این زمینه و مسیرها شروع شود.

گودرزی افزود: گمان می کنم اگر مجموعه ی مطالبه گری مردم، برنامه داشتن و انعکاس این برنامه ها توسط مدیران و نخبگان به مراکز تصمیم سازی و تصمیم گیری، کار جمعی و مشارکتی و دست برداشتن از نگاه خاص منطقه ای، داشتن نگاه توسعه محور و برنامه محور به پیشرفت استان به جای نگاه کاسب کارانه و فرصت طلبانه برای استفاده خود و طایفه و جمع اطرافیان خود و همچنین تقویت بنیان های فرهنگی برای توسعه یافتگی و پیشرفت که وظیفه ی همه ی نهادهای فرهنگی، صاحبان تریبون، رسانه ها و مراکز علمی و دانشگاهی است، در کنار هم قرار بگیرند و اگر سطح نخبگانی ما به انتخاب هایمان بخصوص برای شورای شهر و نمایندگان مجلس نه نگاه طایفه ای بلکه نگاه توسعه ای باشد، ما هم می توانیم حرکت کنیم و چون استعداد و امکانات فراوانی هم داریم طبیعتا سرعت رشد ما بالاتر خواهد بود.

وی تاکید کرد: ما می توانیم لرستان را بر اساس نگاه گردشگری به توسعه برسانیم؛ همچنین می توانیم با استفاده از معادن موجود، توسعه یافته باشیم، می توانیم در کشاورزی بحث اشتغالمان را حل کنیم، به دلیل نزدیکی به مرزهای آبی و مرکز سیاسی کشور و محل عبور راه و راه آهن و جریان شمال به جنوب و شرق به غرب می توانیم در صنعت یکی از استان های سرآمد باشیم. اما همه ی این ها به داشتن برنامه و تلاش جمعی در این راستا بر می گردد.

گودرزی ادامه داد: ما با تک چهره ها و داشتن یک آدم قدر نمی توانیم به جایی برسیم؛ عصر قهرمانان به سر رسیده است، اکنون عصر برنامه، نگاه همه جانبه و همراهی مردم و مسئولان است.

نماینده منتخب مردم دورود و ازنا در مجلس شورای اسلامی افزود: از این جهت در سلسله مقالاتی که قبلا راجع به توسعه و اقتصاد لرستان می نوشتم عنوان « ما هیچ، ما نگاه» را مناسب دانستم. ما مردم استان لرستان تماشاگر هستیم و برای توسعه یافتگی منطقه مان حداقل کار آنچنانی نکرده ایم.